Głazy narzutowe (eratyki) to okruchy skalne – niekiedy olbrzymich rozmiarów – przywleczone w plejstocenie przez lądolód ze Skandynawii. Ze względu na dużą wartość naukową i geoturystyczną większe głazy zwykle chronione są jako pomniki przyrody nieożywionej. Najwięcej pomnikowych narzutniaków występuje w północnych regionach Polski. Bardzo dużo jest również w woj. mazowieckim (169 szt. pojedynczych lub zgrupowań głazów) i wielkopolskim (96 szt.). Na tym tle bardzo blado prezentuje się woj. łódzkie – 13 pomnikowych głazów (czasami są to grupy eratyków) to niewiele, mając na względzie fakt, że w sąsiadującym od południa woj. świętokrzyskim jest ich 35 szt., a w woj. śląskim 25 szt. (wszystkie dane pochodzą z Rocznika Statystycznego GUS 2015 r.).

W dzisiejszym artykule opiszę głaz leżący na terenach leśnych, położonych na północ od wsi Ręczno (siedziba gminy). Aby trafić do pomnikowego narzutniaka należy w centrum wsi skręcić przy markecie „Dino” w kierunku ściany lasu. Pod lasem znajduje się Stacja Demontażu Pojazdów oraz tylna część miejscowego cmentarza. Dalej udajemy się piechotą wchodząc na drogę, która odchodzi od głównej (tą przyjechaliśmy) skośnie w lewo. Po ok. 850 m wyszukujemy po lewej stronie brzozę, z namalowaną strzałką i  literą „G”.

Przedzieramy się kilkanaście metrów przez krzaki i już mamy możliwość podziwiania dość okazałego głazu.

GPS N 51°12’04” , E 19°50’50”

Obwód pomnikowego głazu wynosi 750 cm, materiał z którego jest zbudowany to granit.

Status pomnika przyrody głaz uzyskał całkiem niedawno bo w 2013 r. W Uchwale nr XXIV/169/2013 Rady Gminy Ręczno z dnia 27 marca 2013 r. powołującej do ochrony pomnikowej ten eratyk jest mowa o jeszcze jednym, mniejszym głazie (obwód 300 cm) w tej lokalizacji. Niestety, nie są to jedyne nieścisłości w tym dokumencie.