Pomniki przyrody w Świebodzicach – cz.2. Śródmieście.

Świebodzice to duże (ponad 23 tys. mieszkańców), uprzemysłowione miasto w powiecie świdnickim (woj. dolnośląskie), graniczące od południowej strony z Wałbrzychem. W okresie powojennym w obręb Świebodzic włączono dwie dawne wsie: Pełcznicę i Ciernie, rozciągnięte wzdłuż rzeki Pełcznicy. Ochroną pomnikową w mieście objęto 35 drzew, z czego większość została już opisana w poprzednich artykułach: „Park Miejski w Świebodzicach„, „Park przy Domu Pomocy Społecznej w Świebodzicach„, „Cis Bolko w Wąwozie Pełcznicy„, „Pomniki przyrody w Świebodzicach – cz.1. Pełcznica i Ciernie„. Dzisiejszy wpis pozwoli zapoznać się z pozostałymi pomnikami przyrody, zlokalizowanymi w śródmiejskiej części Świebodzic.

Piękny buk pospolity w odmianie czerwonolistnej (Purpurea) rośnie przy ul. Piłsudskiego, naprzeciw budynku nr 21. Okaz mierzy 263 cm w obwodzie.

W pobliżu, za ogrodzeniem Gimnazjum nr 1, rośnie drugi egzemplarz o obwodzie 283 cm, dobrze widoczny od ul. Młynarskiej.

Pomnikowy okaz dębu szypułkowego o obwodzie 368 cm rośnie przy ul. Piłsudskiego, obok budynku nr 8.

Kolejne pomnikowe drzewa znajdziemy przy ul. Świdnickiej. Latem z daleka widoczna jest korona okazałego buka w odmianie czerwonolistnej, o obwodzie 288 cm. Rośnie w pobliżu szkoły (Świdnicka 13), naprzeciw budynku poczty.

Pomnikowy dąb szypułkowy o obwodzie 312 cm rośnie przy boisku pobliskiej szkoły.

Kolejny pomnikowy buk (obwód 360 cm) rośnie przy zachodnim brzegu stawu „Warszawianka”. Teren wokół stawu jest ogrodzony, wejście przy skrzyżowaniu ulic Wolności i Kolejowej.

Oznaczony stosowną tabliczką został dąb szypułkowy zlokalizowany przy ogrodzeniu cmentarza komunalnego (ul. Wałbrzyska). Nie figuruje on jednak w oficjalnym rejestrze świebodzickich pomników przyrody.

Obok pobliskiego marketu budowlanego rosną dwie sosny czarne, jedna z nich (obwód 230 cm) posiada status pomnika przyrody.

Pomnikowa sosna pospolita rośnie na stromej skarpie za posesją przy ul. Wiejskiej 19. Drzewo o formie wielopniowej mierzy w obwodzie 332 cm.

Dąb „Dziaduś” k. Zaniemyśla.

Stare dęby od zarania dziejów budziły u ludzi podziw. W czasach starożytnych czczono je jako „święte drzewa”, odprawiano po nimi pogańskie obrzędy. Wielkie, masywne, o kilkumetrowym obwodzie pnia, stały się symbolem siły i długowieczności. Przypisywano im 1000, a nawet 1200 – letni wiek; późniejszy rozwój dendrochronologii zweryfikował wiek najstarszych dębów szypułkowych w Polsce (700 – 800 lat). Najstarsze okazy dębów nadal cieszą się dużym zainteresowaniem turystów. Najbardziej znane są te rosnące blisko szosy (np. „Bartek„, „Bażyńskiego„, „Jan Kazimierz„) lub przy masowo odwiedzanych parkach przypałacowych (np. „Rogalińskie Dęby„). Niektóre stare dęby, zlokalizowane z dala od głównych dróg i uczęszczanych szlaków pozostają nieco zapomniane, mimo znacznych rozmiarów i sędziwego wieku. Do takich należy wspomniany w tytule dąb szypułkowy „Dziaduś”.

„Dziaduś” (lub „Dziadziuś”) rośnie przy skrzyżowaniu leśnych dróg (oddz. 59b), ok. 2 km na północny zachód od centrum Zaniemyśla (wielkopolskie), niedaleko małej miejscowości Doliwiec Leśny.

GPS N 52°09’46.56” , E 17°08’04.86”

„Dziaduś” mierzy w obwodzie 810 cm, wysokość drzewa 29 m, wiek obliczony przez C. Pacyniaka to ponad 570 lat.

W pobliżu dębu ustawiono kolorową tablicę.

Oprócz typowej tabliczki charakterystycznej dla pomników przyrody, „Dziaduś” posiada drugą, informującą o pobraniu i przechowywaniu materiału genetycznego.

Podobną, lecz z innym numerem, posiada pomnikowy dąb (obwód 660 cm) rosnący ok. 200 m od „Dziadusia”. Należy się kierować czerwonym szlakiem lub znakami ścieżki dydaktycznej (biała strzałka na niebieskim tle).

Niedaleko kolejny pomnikowy dąb otoczony płotkiem.

Nie są to jedyne pomnikowe drzewa w tej okolicy. Na terenie leśnictwa Łękno znajduje się 18 pomnikowych dębów. Poniżej okaz z oddziału 65c o obwodzie 377 cm.