„Dąb Wolności” w Wielgomłynach (pow. radomszczański, łódzkie).

11 listopada 1918 r. to dzień który dzisiaj przyjmujemy za symboliczną datę odzyskania niepodległości przez Polaków. Dzięki sprzyjającej sytuacji politycznej Polska, po 123 latach zaborów, mogła ponownie zaistnieć na mapie Europy. Radość związana z narodzeniem II Rzeczpospolitej objawiała się na wiele sposobów, m.in. modne stało się wówczas sadzenie dębów, zwanych „Dębami Wolności” lub „Niepodległości”, jako symbolu siły i długowieczności. Te znamienne drzewa sadzono również w kolejnych latach po 1918 r., a w szczególności w 1928 r. – w 10 rocznicę listopadowych wydarzeń. W Wielgomłynach nie posadzono jednak dębu, przy tutejszym klasztorze rósł od stuleci wspaniały okaz, godny tego by stać się symbolem odrodzonej Polski. 11.XI.1928 r. nazwano go uroczyście „Dębem Wolności”, o czym świadczy wmurowana w ogrodzenie kościoła tablica.

Idąc z rynku do pomnikowego dębu mijamy kościół pw. św. Stanisława oraz zabudowania klasztoru Paulinów.

Rosnący obok klasztoru dąb szypułkowy należy do najgrubszych przedstawicieli tego gatunku w woj. łódzkim.

GPS N 51°00’48.5” , E 19°45’43.1”

wielgomlyny-dab-wolnosci

Przy dębie ustawiono tablicę opisującą historię drzewa oraz jego wymiary.

Oficjalny obwód pomnikowego drzewa wynosi 752 cm (790 cm mierzy na wys. 1.0 m), wysokość 24 metry, szacunkowy wiek 350 – 450 lat. Pomnikiem przyrody jest od grudnia 1987 r.

W Krzętowie – wsi należącej do gminy Wielgomłyny – rośnie najgrubszy w woj. łódzkim pomnikowy dąb. Więcej o nim oraz o innych pomnikowych drzewach gminy Wielgomłyny w następnym artykule.

Kobiele Wielkie – W. Reymont i pomnikowe modrzewie.

Kobiele Wielkie to wieś (siedziba gminy) położona w południowej części woj łódzkiego, w powiecie radomszczańskim. W 1867 r. w Kobielach Wielkich urodził się W. Reymont – pisarz, prozaik i nowelista; laureat literackiej Nagrody Nobla (1924 r.). Na głównym skrzyżowaniu w południowej części wsi stoi pomnik poświęcony nobliście.

kobiele-wielki-tablica-na-pomniku-reymonta

Niewielki głaz z tablicą ustawiono w miejscu dawnego domu Reymontów (przy drodze, słabo widoczny bo w krzewach – naprzeciw stawu – pomiędzy kościołem a Urzędem Gminy). Ponadto na skwerze przed Urzędem Gminy znajduje się ławka z postacią pisarza.

Z tyłu za Urzędem stoi opadający w ruinę pałac otoczony parkiem wpisanym do rejestru zabytków.

kobiele-wielki-zrujnowany-dwor

Równoleżnikową oś parku stanowi aleja wysadzana głównie modrzewiami.

Najgrubsze i prawdopodobnie najstarsze okazy rosną najbliżej dworu. W rejestrze pomników przyrody woj. łódzkiego mowa jest o 11 modrzewiach polskich zlokalizowanych w tym parku. Nie podano jednak ich obwodów pierśnicowych, brak również tabliczek na pniach modrzewi; można się jedynie domyślać, że status pomników przyrody posiadają te najbardziej okazałe

Niektóre z kobielskich modrzewi mają charakterystycznie wygięte sylwetki. Widoczny na zdjęciu poniżej okaz posiada pień o obwodzie 378 cm, wysokość drzewa 25 m.

GPS N 51°02’13” , E 19°37’27”

Drugi modrzew rosnący bliżej budynku mierzy w obwodzie 346 cm.

Najgrubszy egzemplarz posiada pień o obwodzie 434 cm, wysokość drzewa 21 m, wiek ok. 250 lat.

W pobliżu parku rosną okazałe lipy.  Ochroną pomnikową objęto 76 okazów obsadzonych alejowo wzdłuż drogi do Zapolic (ul. Powstanców Wielkopolskich) i do Rzejowic (droga wzdłuż parku). 

Jedna z pomnikowych lip rośnie na skrzyżowaniu ulic Zachodniej, Reymonta i Powstańców Wielkopolskich.