aleja modrzewiowa | Pomniki przyrody

Kobiele Wielkie to wieś (siedziba gminy) położona w południowej części woj łódzkiego, w powiecie radomszczańskim. W 1867 r. w Kobielach Wielkich urodził się W. Reymont – pisarz, prozaik i nowelista; laureat literackiej Nagrody Nobla (1924 r.). Na głównym skrzyżowaniu w południowej części wsi stoi pomnik poświęcony nobliście.

Niewielki głaz z tablicą ustawiono w miejscu dawnego domu Reymontów (przy drodze, słabo widoczny bo w krzewach – naprzeciw stawu – pomiędzy kościołem a Urzędem Gminy). Ponadto na skwerze przed Urzędem Gminy znajduje się ławka z postacią pisarza.

Z tyłu za Urzędem stoi opadający w ruinę pałac otoczony parkiem wpisanym do rejestru zabytków.

Równoleżnikową oś parku stanowi aleja wysadzana głównie modrzewiami.

Najgrubsze i prawdopodobnie najstarsze okazy rosną najbliżej dworu. W rejestrze pomników przyrody woj. łódzkiego mowa jest o 11 modrzewiach polskich zlokalizowanych w tym parku. Nie podano jednak ich obwodów pierśnicowych, brak również tabliczek na pniach modrzewi; można się jedynie domyślać, że status pomników przyrody posiadają te najbardziej okazałe

Niektóre z kobielskich modrzewi mają charakterystycznie wygięte sylwetki. Widoczny na zdjęciu poniżej okaz posiada pień o obwodzie 378 cm, wysokość drzewa 25 m.

GPS N 51°02’13” , E 19°37’27”

Drugi modrzew rosnący bliżej budynku mierzy w obwodzie 346 cm.

Najgrubszy egzemplarz posiada pień o obwodzie 434 cm, wysokość drzewa 21 m, wiek ok. 250 lat.

W pobliżu parku rosną okazałe lipy. Ochroną pomnikową objęto 76 okazów obsadzonych alejowo wzdłuż drogi do Zapolic (ul. Powstanców Wielkopolskich) i do Rzejowic (droga wzdłuż parku).

Jedna z pomnikowych lip rośnie na skrzyżowaniu ulic Zachodniej, Reymonta i Powstańców Wielkopolskich.

Lądek – Zdrój, jak każda szanująca się miejscowość uzdrowiskowa, posiada znaczące obszary urządzonych terenów zielonych. Założone w XVIII – XIX w. parki tworzą swoisty mikroklimat, służą mieszkańcom oraz przyjezdnym jako miejsce spacerów i wędrówek. Wiele egzemplarzy tutejszych drzew parkowych osiągnęło już wiek 150 – 200 lat i zostały uhonorowane statusem pomnika przyrody (opisałem je w poprzednim artykule). Oprócz pojedynczych okazów, w Lądku – Zdroju ochroną pomnikową objęto 3 aleje – modrzewiową, lipową oraz mieszaną (głównie jesiony i jawory).

W samym centrum uzdrowiska, niedaleko Parku Centralnego (pomiędzy ul. Orlą a Cienistą) zlokalizowana jest aleja modrzewiowa, założona w 1782 r.

Czterorzędowa aleja liczy 28 szt. modrzewi, obwód okazów od 83 do 215 cm.

Druga aleja złożona z lip drobnolistnych biegnie wzdłuż ulicy Lipowej, od strony Parku 1000 – lecia.

Ochroną pomnikową objęto 23 lipy spośród 3 – rzędowej alei, obwód lip wynosi 150 – 360 cm.

Poza ścisłym centrum, na przedłużeniu ulicy Zamkowej, zlokalizowany jest pomnikowy szpaler jesionowo – jaworowy. W alei rośnie 25 drzew: 12 klonów jaworów, 11 jesionów wyniosłych, 2 lipy (drobnolistna i szerokolistna). Obwód okazów wynosi 85 – 335 cm.