Jadąc drogą krajową nr 78 z Siewierza do Zawiercia przejeżdżamy przez miasto o nazwie Poręba. W tej miejscowości znajduje się jeden z najokazalszych dębów szypułkowych w województwie śląskim, któremu nadano imię „Bartek”. Drzewo jest łatwe do odnalezienia, rośnie w centrum Poręby naprzeciwko cmentarza, tuż przy głównej drodze (po prawej stronie jadąc od Siewierza).
GPS N 50°29′15.4″ , E 19°19′25.3″
„Bartek” był objęty ochroną już w okresie XX – lecia międzywojennego, po II wojnie światowej status pomnika przyrody uzyskał w 1953 r. na mocy Orzeczenia nr 00034 PWRN w Katowicach nr R.L. 13/162/53 z 12.12.1953 r. Uchwałą nr LIII/339/18 Rady Miasta Poręba z dnia 19 kwietnia 2018 r. nadano mu oficjalnie imię „Bartek”.
Pokrój opisywanego dębu jest typowy dla egzemplarzy wyrosłych na otwartej przestrzeni – stosunkowo niewielka wysokość (18 metrów), kulista korona osadzona na wysokości 6 – 7 metrów.
Pień okazu mierzy w obwodzie 701 cm, posiada liczne guzy, zgrubienia oraz trzy duże otwory w odziomku. W wielu publikacjach oraz w sieci przypisuje się „Bartkowi” wiek przekraczający 700 lat – jednak dęby o takiej metryce mierzą w obwodzie ok. 10 metrów. Te same opisy określają go jako najstarsze drzewo województwa śląskiego. Jednak należy stanowczo dementować takie przekazy, „Bartek” nie jest ani najgrubszym, ani też najstarszym śląskim pomnikiem przyrody, a jego wiek można oszacować na ok. 400 lat.
Najcenniejsze drzewo Poręby otoczono niewysokim płotkiem i oznakowano typową dla pomników przyrody tabliczką.
W dziuplach „Bartka” można wypatrzeć jeszcze resztki betonowo – ceglanej plomby, którą ratowano niegdyś drzewo. Obecnie nie stosuje się już takich zabiegów konserwatorskich, stwierdzono bowiem, że przynoszą one więcej szkód niż pożytku.
