Iwonicz – Zdrój to jedno z najstarszych polskich uzdrowisk znane od 1578 r. Liczne źródła wysokozmineralizowanych wód leczniczych służą do inhalacji, kuracji pitnych i kąpielowych oraz do produkcji iwonickiej soli leczniczej oraz kosmetyków. Najwcześniej opisanym iwonickim źródłem jest „Bełkotka” położona u podnóża południowego stoku Winiarskiej Góry, ok. 700 m o centrum uzdrowiska. Prowadzi do niego utwardzona i oświetlona ścieżka przyrodnicza, z ławkami i tablicami edukacyjnymi.
![mapa ścieżki edukacyjnej w Iwoniczu - Zdroju mapa ścieżki edukacyjnej w Iwoniczu - Zdroju](https://www.pomniki-przyrody.pl/wp-content/uploads/2023/09/mapa-sciezki-edukacyjnej-w-Iwoniczu-Zdroju.jpg)
„Bełkotka” usytuowana jest ok. 1 metr poniżej poziomu drogi, z obu stron prowadzą do niego kamienne schodki, wkomponowane w kamienno – metalowe ogrodzenie. Głębokość wody wynosi ok. 1,7 m, pH 7,3 przy mineralizacji 353 mg/l.
![źródło Bełkotka w Iwoniczu - Zdroju źródło Bełkotka w Iwoniczu - Zdroju](https://www.pomniki-przyrody.pl/wp-content/uploads/2023/09/zrodlo-Belkotka-w-Iwoniczu-Zdroju.jpg)
Na wyeksponowanej ścianie ustawiono rzeźbiony w kamieniu wizerunek Wincentego Pola, a poniżej tekst jego wiersza.
![pomnik przyrody - źródło Bełkotka pomnik przyrody - źródło Bełkotka](https://www.pomniki-przyrody.pl/wp-content/uploads/2023/09/pomnik-przyrody-zrodlo-Belkotka.jpg)
![wiersz W. Pola nad źródłem Bełkotka wiersz W. Pola nad źródłem Bełkotka](https://www.pomniki-przyrody.pl/wp-content/uploads/2023/09/wiersz-W.-Pola-nad-zrodlem-Belkotka.jpg)
Przy źródle ustawiono tablicę edukacyjną opisującą historię tego miejsca.
![tablica ścieżki edukacyjnej przy źródle Bełkotka tablica ścieżki edukacyjnej przy źródle Bełkotka](https://www.pomniki-przyrody.pl/wp-content/uploads/2023/09/tablica-sciezki-edukacyjnej-przy-zrodle-Belkotka.jpg)
![tekst tablicy edukacyjnej przy źródle Bełkotka tekst tablicy edukacyjnej przy źródle Bełkotka](https://www.pomniki-przyrody.pl/wp-content/uploads/2023/09/tekst-tablicy-edukacyjnej-przy-zrodle-Belkotka.jpg)
Ewenementem charakterystycznym dla „Bełkotki” jest wydobywający się z wody gaz ziemny, składający się głównie z metanu i niewielkiej ilości dwutlenku węgla, etanu i propanu. W dawnych czasach wydzielanie gazu było tak intensywne, że towarzyszyły mu głośne bulgoczące dźwięki – stąd wzięła się nazwa źródła. Gaz dawał się zapalić co stanowiło niezwykłą atrakcję dla przybywających w te miejsce turystów i kuracjuszy. Obecnie ilość wydobywającego się gazu jest zbyt mała by go zapalić, raptem co kilkanaście sekund na powierzchni wody pojawiają się bąbelki.
![bąbelki metanu na Bełkotce bąbelki metanu na Bełkotce](https://www.pomniki-przyrody.pl/wp-content/uploads/2023/09/babelki-metanu-na-Belkotce.jpg)
![gaz wydobywający się ze źródła Bełkotka gaz wydobywający się ze źródła Bełkotka](https://www.pomniki-przyrody.pl/wp-content/uploads/2023/09/gaz-wydobywajacy-sie-ze-zrodla-Belkotka.jpg)
![bąble gazu wydobywające się ze źródła Bełkotka bąble gazu wydobywające się ze źródła Bełkotka](https://www.pomniki-przyrody.pl/wp-content/uploads/2023/09/bable-gazu-wydobywajace-sie-ze-zrodla-Belkotka.jpg)
Powyżej źródła znajduje się altana, a przy niej tablica szlaku geoturystycznego Geokarpaty. Można się z niej dowiedzieć, że „Bełkotka znajduje się w miejscu, gdzie erozja odsłoniła granicę pomiędzy porowatymi gazo-, ropo, i wodonośnymi piaskowcami ciężkowickimi i zalegającymi na nich szczelnymi, pstrymi łupkami i piaskowcami cieńkoławicowymi. Dlatego na dnie doliny może dochodzić do wypływu gazu ziemnego, a miejscami ropy„.
![Iwonicz - Zdrój - źródło Bełkotka Iwonicz - Zdrój - źródło Bełkotka](https://www.pomniki-przyrody.pl/wp-content/uploads/2023/09/Iwonicz-Zdroj-zrodlo-Belkotka.jpg)
![tablica szlaku geoturystycznego przy Bełkotce tablica szlaku geoturystycznego przy Bełkotce](https://www.pomniki-przyrody.pl/wp-content/uploads/2023/09/tablica-szlaku-geoturystycznego-przy-Belkotce.jpg)
„Bełkotka” uzyskała status pomnika przyrody nieożywionej już w 1966 r. na mocy Orzeczenia Prezydium Wojewódzkiej Rady Narodowej w Rzeszowie NR RL-VI-11/1/P/176/66 z 14 marca 1966 r.