pomnikowy żywotnik olbrzymi | Pomniki przyrody

Pod koniec XVIII w. właściciel dóbr niemodlińskich hrabia Jan Nepomucen Karol Praschma postanowił przekształcić dawny zwierzyniec na modny w tym czasie park krajobrazowy w stylu angielskim. Cześć rozległego założenia przeznaczył na stworzenie parku dendrologicznego z kolekcją drzew ze strefy umiarkowanej Ameryki Północnej, Azji, Europy Południowej. Obecnie arboretum (4,18 ha) znajduje się w administracji Nadleśnictwa Tułowice, jest ogólnodostępne (darmowe) w porze dziennej, przez cały rok. Dojazd do arboretum jest dobrze oznakowany (najłatwiej trafić z Niemodlina ul. Daszyńskiego), na miejscu obok zabytkowego budynku przygotowano parkingi.

GPS N 50°36’58” , E 17°36’16”

Spacerując wytyczoną ścieżką przyrodniczą możemy się zapoznać z 95 gatunkami drzew i krzewów.

Przez arboretum przepływa strumień, nad którym przerzucono kilka uroczych mostków.

Ozdobą arboretum w Lipnie jest kolekcja różaneczników, szczególnie pięknych w okresie kwitnienia.

Przy ogrodzeniu arboretum ustawiono wieżę widokową, z której można podejrzeć staw Zofia.

Statusem pomników przyrody w arboretum uhonorowano 4 okazy drzew: żywotnik olbrzymi, jałowiec wirginijski, tulipanowiec amerykański, miłorząb dwuklapowy. Przyjmuje się, że zostały one posadzone w pierwszych latach istnienia parku dendrologicznego (ok. 1782 r.) i w obrębie swojego gatunku należą do najstarszych egzemplarzy w Polsce. Wyjątkowo okazale prezentuje się pomnikowy żywotnik olbrzymi, rosnący nad strumieniem, tuż przy wejściu do arboretum.

Drzewo mierzy w obwodzie 442 m, wysokość okazu 34 m, wiek ok. 230 lat.

W pobliżu żywotnika rośnie prawdopodobnie najstarszy w Polsce okaz jałowca wirginijskiego. Drzewo – pomnik przyrody – mierzy w pierśnicy 218 cm, wysokość jałowca 28 metrów.

Dziwnym pokrojem charakteryzuje się pomnikowy tulipanowiec amerykański. Na wysokości 4 m z masywnego pnia wyrasta potężny konar, który u nasady przykryto daszkiem zabezpieczającym przed deszczem.

Tulipanowiec mierzy w obwodzie 485 cm, wysokość drzewa 32,5 m.

Ostatni pomnikowy okaz – miłorząb dwuklapowy – rośnie przy ogrodzeniu budynku dawnej leśniczówki. Dobrze widoczny jest również z okolicy parkingu.

Miłorząb posiada prosty pień o obwodzie pierśnicowym 258 cm, wysokość drzewa 28 m.

Międzygórze (gm. Bystrzyca Kłodzka) to malownicza wieś letniskowa położona u stóp Śnieżnika, najwyższego szczytu polskiej części Sudetów Wschodnich. Przez miejscowość przepływają dwie rzeki: Bogoryja i Wilczka, które łączą swoje wody w centrum Międzygórza, by 300 metrów niżej spadać 22 metrową kaskadą. Wodospad Wilczki jest niewątpliwie największą atrakcją Międzygórza, który można podziwiać z kładki przerzuconej nad progiem oraz z kilku urządzonych punktów widokowych.

Otoczenie wodospadu (2.65 ha) stanowi rezerwat przyrody, chroniący stary las bukowy z domieszką jodły, jawora i świerka i wieloma roślinami chronionymi. Na trasie ścieżki dydaktycznej ustawiono kilka tablic.

W Międzygórzu zachował się interesujący zespół budowli sanatoryjnych i pensjonatów z końca XIX w.

(Edytowano 15.12.2019 r.) Ochroną pomnikową w Międzygórzu objęto 5 okazów drzew, wszystkie zlokalizowane są przy ulicy Sanatoryjnej. Pierwsze pomnikowe drzewo – buk pospolity – rośnie przed budynkiem DW „Gigant” (Sanatoryjna 5).

Okaz mierzy w obwodzie 375 cm, wysokość drzewa 32 metry.

Naprzeciw pomnikowego buka, po drugiej stronie ulicy Sanatoryjnej, znajduje się okaz daglezji zielonej, która status pomnika przyrody uzyskała drogą Uchwały Rady Miejskiej w Bystrzycy Kłodzkiej z dnia dnia 29 czerwca 2017 r.

Drzewo to charakteryzuje się wyjątkowo smukłą sylwetką i imponującą wysokością aż 45 metrów. Pień tego okazu mierzy w obwodzie 247 cm.

Wspomniana wyżej Uchwała powołała do ochrony pomnikowej jeszcze jedno drzewo – klon pospolity rosnący naprzeciw posesji Sanatoryjna 10 (w Uchwale błędnie napisano Sanatoryjna 19).