Odsłonięcie geologiczne – Zimne Wody (m. Busko – Zdrój, świętokrzyskie).

Procesy krasowe, czyli rozpuszczania skał przez wody powierzchniowe i podziemne najczęściej kojarzone są z wapieniami (węglan wapnia, CaCO3). Jednak krasowieniu podlegają również inne rozpuszczalne w wodzie skały takie jak: gips, anhydryt, sól kamienna. W litrze wody rozpuszcza się ok. 2 gramów gipsu, formy różnie wykształconego krasu gipsowego w Polsce występują na Ponidziu. W powiecie buskim możemy obserwować leje krasowe, jaskinie, wywierzyska i ponory. Interesujące wywierzysko o nazwie Zimne Wody znajduje się w północno – wschodniej części Buska – Zdroju, dojście jest możliwe od strony ulicy Stawowej lub od ul. Łagiewnickiej – tam przy granicy miasta znajduje się znajduje się stosowny drogowskaz.

drogowskaz do geostanowiska Zimne Wody

Bez względu na to od której strony rozpoczniemy wędrówkę należy odnaleźć wzgórze z platformą widokową, u jego podnóża została ustawiona tablica informacyjna.

Zimne Wody - widok ogólny na geostanowisko.

tablica przy pomniku przyrody - Zimne Wody.Zimne Wody - treść tablicy dydaktycznejZimne Wody - treść tablicy informacyjnej

Przedmiotem ochrony jest próg skalny zbudowany z gipsów krystalicznych, u jego podstawy tryska źródełko, które daje początek krótkiemu strumieniowi.  Aktem prawnym powołującym stanowisko do ochrony pomnikowej jest Uchwała Nr XXVIII/332/2002 Rady Miejskiej w Busku Zdroju z dn. 25.06.2002 r. w sprawie uznania za pomnik przyrody „Odsłonięcie geologiczne – Zimne Wody” w Busku Zdroju.

GPS  N 50°28′50.4″ , E 20°44′00.2″

źródło u podnóża gipsowego pagórka

pomnik przyrody - odsłonięcie geologiczne Zimne WodyZimne Wody - pomnik przyrody nieożywionej

Busko-Zdrój - źródło u podstawy gipsowej skały

Źródło ma charakter krasowy, zbiera wodę z sąsiedniego wzniesienia, która nasyca wilgocią ujście dolinki i zaraz znika nie dając początku strumieniowi.

Busko-Zdrój - wypływ wody z pomnikowego źródłastrumień za źródłem Zimne Wodywoda pochodząca ze źródła Zimne Wody

Warto przyjrzeć się bliżej ściance skalnej spod której wypływa źródło. Zbudowana jest z mioceńskich gipsów szklicowych wykształconych w formie „jaskółczych ogonów”.

Zimne Wody - gipsy szklicowe powyżej źródłaodsłonięcie geologiczne - Zimne Wody

Na zboczu opisywanego wzniesienia odsłania się kilka innych gipsowych skałek.

Zimne Wody - odsłonięcie gipsów na terenie pomnika przyrodyodsłonięcie skałek gipsowych na terenie pomnika Zimne WodyZimne Wody - odsłonięcie skał gipsowych

Znakomicie wykształcone kryształy gipsów chronione w formie pomnika przyrody znajdują się na sąsiednim wzgórzu – więcej o tym geostanowisku w następnym artykule.

Sosna na Szczudłach z Wełcza (gm. Busko – Zdrój, świętokrzyskie).

Głównym kryterium przy powoływaniu pomników przyrody ożywionej jest obwód drzewa mierzony na wysokości 130 cm od poziomu gruntu. Czasem jednak to nie grubość okazu decyduje o jego wyjątkowości, tylko nietypowy pokrój, rzadkość występowania, walory historyczne, kulturowe, naukowe lub krajobrazowe. Bohaterka dzisiejszego artykułu posiada bezsprzecznie unikalny pokrój, a obwód drzewa w zasadzie nie wiadomo jak prawidłowo zmierzyć. Mowa tu o słynnej Sośnie na Szczudłach zlokalizowanej we wsi Wełecz (gmina Busko – Zdrój, świętokrzyskie), na skraju lasu, na prawo (na północ) od drogi nr 767 z Buska – Zdroju do Pińczowa. Zjazd oznaczony jest stosownym drogowskazem, po przejechaniu gruntową drogą niecałych 300 m znajdziemy się na niewielkim parkingu – 30 m od opisywanej sosny.

GPS N 50°28′22.9″ , E 20°39′40.9″

drogowskaz do Sosny na Szczudłach

autor przy Sośnie na Szczudłach

System korzeniowy opisywanego drzewa został odsłonięty na wskutek dawnej eksploatacji piasku do celów budowlanych przez okolicznych mieszkańców. Zruszone podłoże łatwo ulegało wywiewaniu bądź wymywaniu – poziom gleby obniżył się o ok. 4 metry od pierwotnej wysokości.

pomnik przyrody - Sosna na SzczudłachSosna na Szczudłach widziana od wschodu

Odsłonięte korzenie porosły korą i zaczęły pełnić rolę pni. Wygląd drzewa stał się powodem do nazwania jej „Sosną na Szczudłach” lub „Kroczącą Sosną”.

korzenie pomnikowej Sosny na SzczudłachSosna na Szczudłach - pomnik przyrodykorzenie Sosny na Szczudłach na tle parkingukorzenie Sosny na Szczudłach

pomnikowa Sosna na SzczudłachMagdalena przy Sośnie na Szczudłachodsłonięty system korzeniowy sosny na Szczudłach

„Sosna na Szczudłach” posiada status pomnika przyrody na mocy Uchwały nr XXX/345/2002 Rady Miejskiej w Busko-Zdroju z dn. 10.10.2002 r. w sprawie uznania za pomnik przyrody sosnę pospolitą w Wełczu. Taką informację możemy odczytać z treści tablicy ustawionej obok pomnikowego okazu.

tablica obok Sosny na Szczudłachtablica przy Sośnie na Szczudłach

Dużym problemem jest pomiar obwodu pomnikowej sosny, aby tego dokonać należy użyć wysokiej drabiny. Jedyne sensowne miejsce pomiaru pnia to 130 cm od poziomu dawnego gruntu. W publikacji „Drzewa Polski” podano obwód wynoszący 260 cm (w 2013 r.), wysokość drzewa 15 metrów, szacunkowy wiek to 120 lat.

Sosna na Szczudłach - miejsce styku korzeni z pniem

Stan zdrowotny drzewa należy uznać za zadowalający, choć można zaobserwować posusz w dolnej części korony.

korona Sosny na Szczudłach

W lesie, na obrzeżu którego rośnie Sosna na Szczudłach, hitlerowcy zamordowali 200 okolicznych mieszkańców. Z tego względu zostało ono uznane miejscem pamięci narodowej.