Archiwum miesiąca: grudzień 2012

Pomniki przyrody gminy Lubomierz.

Opublikowany przez
Odpowiedz

Na terenie gminy Lubomierz położonej na Pogórzu Izerskim, ochroną pomnikową objęto tylko 2 drzewa. Rosną one w rozległym założeniu pałacowo – parkowym w Maciejowcu, składającym się z : renesansowego dworu z I połowy XVII wieku, pałacu klasycystycznego z I połowy XIX wieku, kaplicy z XVII wieku, mauzoleum z XIX wieku.

W zaniedbanym parku pałacowym o pow. 30 ha doliczono się 59 gatunków drzew, z których wiele osiągnęło rozmiary pomnikowe. Ciekawa jest również kolekcja ok. 20 gatunków krzewów, w tym okazałych różaneczników rosnących między kaplicą a pałacem.

Z wielu bardzo cennych okazów drzew, pomnikiem przyrody ustanowiono egzemplarz buka pospolitego, rosnącego przy drodze wjazdowej do parku w pobliżu renesansowego dworu ( w niektórych źródłach mowa jest o dwóch sąsiadujących bukach ).

Obwód drzew wynosi 420 i 405 cm, wysokość 27 m przy rozpiętości korony 15 i 20 m. Drzew nie oznakowano tabliczką.

Pomnikowy świerk pospolity rośnie w Dzikim Wąwozie k. Pokrzywnika, ok. 30 metrów przed Dzikim Wodospadem. Do wąwozu prowadzi zielono znakowany szlak turystyczny z Maciejowca do zapory na Jez. Pilchowickim.

Pień w większości pozbawiony już kory (o obwodzie 390 cm) został mocno doświadczony przez szkodniki. Drzewo prawdopodobnie jest martwe.

[14.01.2014 r. Na wniosek Nadleśnictwa Lwówek Śl. Rada Miejska Gminy Lubomierz uchwałą z dnia 27.11.2013 r. zniosła ochronę pomnikową tego świerka (http://edzienniki.duw.pl/duw/WDU_D/2013/6475/akt.pdf). Jako powód podano bardzo zły stan martwego drzewa, zagrażający wędrującym po Wąwozie turystom. Drzewo prawdopodobnie zostało/zostanie wycięte.]

W pobliżu Maciejowca, przy zielonym szlaku prowadzącym do Radomic ( po prawej stronie, na granicy lasu ), rośnie zasłonięty okazałą lipą dąb szypułkowy.

Dąb ten ( obwód ponad 500 cm ), mimo że oznakowany tabliczką, nie jest wymieniany w rejestrach pomników przyrody.

Na obszarze gminy, jak i w samym Lubomierzu rośnie wiele innych, kwalifikujących się do ochrony drzew. Być może po przeprowadzonej inwentaryzacji pomników przyrody przybędzie.

Zamkowa Góra w Wałbrzychu.

Opublikowany przez
1

Malownicze ruiny zamku Nowy Dwór wznoszą się na szczycie Zamkowej Góry ( 618 m ), w południowej dzielnicy Wałbrzycha – Podgórze. Warownię wybudowano w XIV w. potem kilkukrotnie ją przebudowywano, po wojnie 30 – letniej opuszczona, zaczęła popadać w ruinę.

Do ruin prowadzi żółto znakowany szlak turystyczny, mający początek przy dworcu kolejowym PKP Wałbrzych Główny. Spacer ze stromym podejściem na szczyt Zamkowej Góry zajmuje ok 30 minut.

Niezwykle interesujące są skały na których posadowiono warownię. Stanowią rzadki przykład niemagmowej brekcji autoklastycznej w obrębie komina wulkanicznego. Autoklastyczna  (czyli utworzona na miejscu) brekcja powstała w wyniku rozkruszania skał osadowych budujących podnóże góry, przez olbrzymie ciśnienie wydobywających się z głębi ziemi gazów wulkanicznych a następnie zlepienie ich częściowo roztopionym spoiwem krzemionkowym. Przypomina nierównoziarnisty zlepieniec o przewadze spoiwa nad okruchami skalnymi.

Odsłonięcia tych ciekawych, górnokarbońskich form można zaobserwować na stromym zachodnim zboczu, wspinając się żółtym szlakiem na szczyt.

Kulisty kształt brekcji ( śr. 40 – 200 cm ) tłumaczy się wirowaniem materiału skalnego w powietrzu, wyrzuconego potężną siłą eksplozji wulkanicznej. Pęknięte lub zwietrzałe odsłaniają warstwową, koncentryczną strukturę, przypominającą rozwałkowane ciasto zwinięte w kulę.

Większe skałki odsłaniają się wyżej, przy gotyckiej bramie zamku.

Inne znajdziemy na dziedzińcu, w pobliżu wykutej w skale cysterny.

Stanowisko na Zamkowej Górze jest jedynym w Europie odsłonięciem niemagmowej brekcji w obrębie komina wulkanicznego i chronionej od 2008 r. jako pomnik przyrody. Pozostałe pomniki przyrody nieożywionej w Wałbrzychu, zostały opisane w artykułach Kamieniołom ryolitu na Barbarce w Wałbrzychu oraz Głaz narzutowy w parku w Wałbrzychu – Rusinowej.