Lista łódzkich pomników przyrody jest bardzo bogata i obejmuje niemal 300 pozycji. Przeważająca większość tych obiektów to pojedyncze egzemplarze drzew, ponadto dwie pomnikowe aleje, jedna grupa drzew i powierzchniowy pomnik przyrody (Park Źródliska). Ochroną pomnikową objęto również kilka tworów przyrody nieożywionej. Mowa tu o głazach narzutowych przeniesionych przez plejstoceński lądolód podczas zlodowacenia środkowopolskiego (prawdopodobnie zlodowacenie Warty). Największy łódzki głaz chroniony ustawowo leży przy głównej alei w Parku Sienkiewicza.
To jeden z największych eratyków w regionie o obwodzie 11 m i wysokości 1,6 m. Długość głazu to 3.5 m, jego szerokość 2.5 m. Pomnikiem przyrody nieożywionej jest od 1990 r.
Narzutniak zbudowany jest z szarego, średniokrystalicznego gnejsu.
Na tylnej części głazu zawieszono tabliczkę poświęconą pamięci prof. Edwarda Potęgi, działacza Ligi Ochrony Przyrody, założyciela Towarzystwa Przyrodniczego oraz Muzeum Przyrodniczego w Łodzi.
Dwa pomnikowe eratyki leżą w południowej części Parku Staszica, od strony ul. G. Narutowicza.
Większy głaz kształtem przypomina trochę olbrzymi pączek.
Wymiary głazu: 2,2 x 1,5 x 1,2 m; obwód: 585 cm.
Materiałem budującym głaz jest grubokrystaliczny, różowy granit.
Otwory na eratyku świadczą o próbie jego rozbicia na mniejsze kawałki.
Drugi głaz posiada nieregularny kształt, jego obwód wynosi 4,8 m, wysokość 1 m.
Materiał budujący głaz to gnejs szary, drobnokrystaliczny.
Kilka mniejszych, ale też ciekawych głazów ułożono nad brzegiem stawu.
Kilkanaście głazów różnej wielkości rozrzuconych jest w Parku „Źródliska II„. Ochroną pomnikową objęto tu cały park, czyli – „drzewostan z 43 dębami pomnikowymi i głazami narzutowymi” – cytat z rejestru łódzkich pomników przyrody.
Park „Źródliska I” i „Źródliska II” będą tematami dwóch kolejnych artykułów.
